همه چیز درباره دنیای عجیب استایل لولیتا

زمان مطالعه: 5 دقیقه

استایل لولیتا-استایل لولیتا چیست

مد لولیتا در دهه 1990 در ژاپن به عنوان یک سبک خیابانی خاص و متفاوت از روی علاقه ژاپنی‌ها به چیز های بامزه مثل «هلو کیتی» به وجود اومد. با اینکه کلمه «لولیتا» در فرهنگ غربی به خاطر کتاب ولادیمیر ناباکوف معنی بدی داره، تو فرهنگ ژاپنی به معنی بامزه، شیک و ساده است. این مد که انواع مختلفی مثل شیرین، پانک، گوتیک و … داره، لباس‌ هایی با چین و چروک زیاد و تزئینات ظریف مثل هدبند، دستکش و چتر استفاده می‌کنه.

مد لولیتا خیلی به موسیقی «ویژوال کی» ژاپنی که از راک، متال و پانک اومده، ربط داره. خواننده‌ های مرد این سبک با لباس‌ های خیلی خاص و قشنگ که از دوره‌ های تاریخی مثل روکوکو و ویکتوریا ایده گرفتن، روی صحنه اجرا می‌کنن. طرفدارها هم لباس‌ های شبیه به خواننده‌ های محبوبشون رو برای کنسرت‌ ها درست می‌کنن. پوشیدن لباس لولیتا «کاسپلی» (لباس شخصیت‌ های انیمه یا مانگا پوشیدن) نیست، بلکه یه نوع بیان شخصیت و سبک زندگیه.

مد لولیتا بیشتر با محله ها راجوکو تو توکیو مرتبطه. این مد با گذشت زمان تغییر کرده، اما همچنان جشن زنانه بودن، حیا، بامزگی و زیبایی هست که با مد رایج جور در نمیاد. لولیتا به عنوان یه سبک با مد های خیابونی دخترانه دیگه ژاپنی فرق داره، چون از تاریخچه غربی، داستان‌ های پری و ادبیات کودکانه الهام گرفته و حس بامزگی منحصر به فردی ایجاد می‌کنه.

علاوه بر این، تمرکز روی لباس‌ های جدید طراحان ژاپنیه نه لباس‌ های قدیمی خارجی. امروزه لولیتاها رو (آدمایی که لباس لولیتا می‌پوشن) می‌تونید تو خیلی از شهرهای بزرگ دنیا پیدا کنید. با اینکه طراحان ژاپنی تو تعریف این مد مهم هستن، طراحانی هم تو کره، چین، آمریکای شمالی و اروپا با سبک لولیتا کار می‌کنن.

استایل لولیتا کلاسیک

لولیتای شیرین

لولیتای شیرین معروف‌ ترین و رایج‌ ترین نوع لولیتاست. این سبک از مد قدیمی دختربچه‌ های دهه 1980 که شرکت‌ هایی مثل پینک هاوس و شیلی تمپلت تبلیغ می‌کردن، الهام گرفته. بعد ها فروشگاه زنجیره‌ای «بیبی، ستارگان درخشان» که سال 1988 باز شد، خیلی به محبوب شدن این سبک کمک کرد. عروسک، حیوانات عروسکی و چیزهایی که یادآور داستان‌ های کودکانه ویکتوریایی مثل «آلیس در سرزمین عجایب» هستن، از ویژگی‌ های اصلی این سبک هستن.

جین: من از زمانی که لباس Honey Cake round JSK از Angelic Pretty منتشر شد، عاشق آن بودم و چون آن را ندارم، آن را کشیدم و در این کتاب گذاشتم. من رنگ زرد آن را دوست دارم! خیلی شاد و روشن است. نسخه بژ هم قشنگه، فقط کمی ظریف تره – یا به ظرافت لولیتا. پاپیون سر فقط پاپیونی است که با طرح ست می شود.

مدل موی لولیتا

از آنجایی که عاشق لباس های تم دار هستم، مجبور شدم این کیف شیر کاکائویی Kate Spade ناز را هم به آن اضافه کنم. برای بلوز، من آن را ساده نگه داشتم با یک بلوز پفی شیرینی پز Emily Temple Cute، و جوراب ها جوراب های مچ پا ساده خالدار هستند. سنجاق مو از BTSSB است و مدل مو بصورت فر یا عروسکی؛ این یک کلوچه است که روی آن نوشته EAT ME. من همان کلوچه را به شکل گردنبند دارم، اما فکر کردم با یک گردنبند بلند، بالاتنه خیلی شلوغ می شود. کفش ها کفش های Innocent World با تزیینات قلبی و حاشیه دار هستند که به رنگ قهوه ای شکلاتی هستند، مانند کیف.

آن: یادمه وقتی این لباس بیرون اومد خیلی ها جذابیتش رو متوجه نشدن، ولی الان یکی از پرطرفدارترین لباس هاست. در واقع Angelic Pretty برای استفاده از نوعی تأثیر پاپ در طرح هایشان نابغه است. طراحان همچنین طرحی به نام “Whip Magic” را با الهام از کاپ کیک های رنگارنگ با رنگ خوراکی غیرطبیعی که در اولین سفر خود به آمریکا دیده بودند، منتشر کردند. نام غیررسمی آن به انگلیسی “چاپ کاپ کیک رادیواکتیو” است. این تم کیک و کلوچه در Sweet Lolita زیاد دیده می شود.

مدل لباس لولیتا

کیف لولیتا

مد لولیتا: فراتر از لباس

آیا فیلم ژاپنی «دختران کامیکازه» (یا «داستان شیموتسوما») رو دیده‌اید؟ این فیلم در سال 2004 ساخته شد و بر اساس رمانی به همین نام نوشته نووالا تاکیموتو در سال 2002 ساخته شده. داستان درباره دوستی غیرمنتظره بین دو دختر دبیرستانی به نام‌های ایچیگو، عضو یک گروه موتورسوار دختر، و موموکو، که لباس‌ های سبک لولیتا می‌پوشه، هست.

موموکو با لباس‌ های شیرین لولیتای الهام گرفته از دوره روکوکو، پر از تور و چین و چروک و رنگ‌ های صورتی، قرمز و آبی روشن از برند مورد علاقه‌اش «بیبی، ستارگان درخشان»، تو شهر روستایی شیموتسوما توی استان ایباراکی خیلی جلب توجه می‌کنه. اون آخر هفته‌ ها و تعطیلات برای خرید لباس به هاراجوکو و دایکانیاما تو توکیو می‌ره که دو ساعت و نیم با قطار فاصله داره.

چون دانش‌ آموزه، کار نداره و برای پول گرفتن از باباش داستان‌ های دروغین درباره دوستای گرفتارش می‌سازه یا سعی می‌کنه لباس‌ های تقلبی «ورساچی» بفروشه که از این طریق با ایچیگو آشنا می‌شه.

من خیلی وقته که کل فیلم رو ندیدم، اما یکی از صحنه‌ ها همیشه تو ذهنم مونده. آخر حرفای موموکو درباره زندگیش، آروم آروم به آسمون می‌ره و می‌گه: «پس چی؟ من که دروغ گفتم! خوشبختی من در خطر بود. احساس خوب داشتن اشتباه نیست. این چیزیه که روکوکو به من یاد داد. اما در واقع روح من پوسیده است.»

موموکو درباره ارتباط مد لولیتا با بخش‌ های عاشقانه، تجمل‌ گرا و اشرافی دوره روکوکو صحبت می‌کنه و سعی می‌کنه از طریق چیزهای مادی به خوشبختی برسه. اون تصمیم گرفته زندگیش رو وقف لباس کنه، اما ارتباطش با بقیه کمه. با اینکه لباس‌ های قشنگی می‌پوشه، احساس می‌کنه یه جای عمیق تو وجودش پوسیده است.

یادمه روزی که اتفاقی این رمان رو تو یه کتابفروشی ژاپنی پیدا کردم. فیلم تازه تو ژاپن اکران شده بود و نسخه ژاپنی رمان عکس فیلمبرداری شده از دو شخصیت اصلی رو داشت. چون نمی‌دونستم کتاب درباره چیه، خریدمش چون فکر کردم ایچیگو با حال به نظر می‌رسه – من همیشه به فرهنگ اوباش ژاپنی که تو دهه 1980 تو فرهنگ عامه محبوب بود علاقه داشتم. اما از طریق موموکو بود که به قدرت لباس پی بردم. برای کسی که اصلا به لباس پوشیدن اهمیت نمی‌داد یا به مد علاقه نداشت، فکر کنم بشه گفت این رمان زندگی منو تغییر داد.

مدل لولیتا

چیزی که تو مد لولیتا به عنوان زیبا یا بامزه در نظر گرفته می‌شه، با سلیقه و مد رایج فرق داره. این سبک لباس پوشیدن برای لذت خودته، نه برای دیگران. به عبارت دیگه، یه کار خود خواهانه است، یه فعالیت زینتی که ربطی به نمایش دادن اجتماعی خود برای رسیدن به هدفی مثل گرفتن کار، پیدا کردن دوست، رفتن به مدرسه، یا جا انداختن نداره. خب، فکر کنم هدف اینجا اینه که خود آدم احساس خوشبختی و زیبایی کنه.

موموکو به عنوان یه شخصیت داستانی، روحیه ایده‌ آلیستی لولیتا رو داره. اون از مد لولیتا به عنوان پایه ارزش‌ ها و اصول زندگیش استفاده می‌کنه. اون از لباس‌ ها یاد می‌گیره و خودش رو از طریق لباس و برای لباسش بهتر می‌کنه.

فردیت و استقلال اون از اصول زیبایی‌ شناسیش میاد که با آدمای دور و برش خیلی فرق داره. اینطور نیست که اون عمدا خلاف جریان شنا کنه، فقط بدون هیچ عذاب وجدانی چیزایی رو که دوست داره دوست داره و تو سیاست‌ های زیبایی‌ شناسیش کوتاه نمی‌آد. فکر کنم این نگرش مصمم و آگاهی بود که من رو جذب کرد. توانایی تعریف چیزی که تو رو خوشحال می‌کنه، صرف نظر از اینکه بقیه چی فکر می‌کنن، یه نوع قدرت است.

با این حال، لولیتا یه زیرفرهنگ مادی‌ گراست، حتی اگه یه مد خاص باشه. برند های لباس معمولا هر فصل کلکسیون جدید منتشر می‌کنن و بعضی از خونه‌ های مد بزرگ این زیر فرهنگ گاهی اوقات با مد رایج هماهنگ به نظر می‌رسن، در عین حال به اصول سبکی که لولیتا رو از لباس زنانه معمولی جدا می‌کنه، پایبند هستن.

در حالی که این سبک می‌تونه آزاد کننده باشه، محدودیت‌ هایی هم برای پیدا کردن آرامش در اشیاء مادی و مصرف‌ گرایی وجود داره. خیلی خریدن، هیچ‌ وقت راضی نشدن، دنبال چیز و احساس بعدی بودن، بیشتر و بیشتر.

با اینکه درگیر بودن با آدمای دیگه تو یه گروه علاقه‌مند به زیر فرهنگ عناصر مثبتی داره – علایق مشترک، احساس خواهر خواندگی و جشن زیبایی – همچنین می‌تونه به مشکلاتی مثل رقابت، سوءتفاهم و نادانی منجر بشه. با دلسردی، احساس می‌کنیم که وعده خوشبختی داره به چالش کشیده می‌شه و در نهایت شکسته می‌شه.

وقتی چیزهای شاد می‌تونن آدم رو ناراحت کنن – چطور به تعادل برسیم؟ دنبال چی هستیم؟ این ایده‌ های متناقض بود که من و جین رو به نوشتن این کتاب وا داشت، چون ما هم هر روز باهاشون دست و پنجه نرم می‌کنیم. چطور یه چیز خیلی زیبا می‌تونه آدم رو ناراحت، عصبانی و جدا کنه؟ آگاهی از مرگ و درد جسمی. اینو می‌شه درباره خیلی چیزای دیگه تو زندگی گفت. با اینکه نقطه شروع ما یه مد خاصه، ما با هدف ارتباط دادن اون به چیزهایی که فراتر از اونه، روی کتاب کار کردیم.

یه شعر معروف ویتنامی درباره گل‌ های نیلوفر آبی که از گل و لای یه حوض ماهی رشد می‌کنن وجود داره. می‌تونی بگی حتی وسط کثیفی، نیلوفر می‌تونه زیبایی خالص خودش رو حفظ کنه. همچنین می‌تونی بگی به خاطر فرآیندی از تبدیل کثیفی، چیزی به این زیبایی می‌تونه ظاهر بشه.

پس هم قشنگ و هم پوسیده و همیشه به سمت زیبا و والا در حرکت.

 

منبع:vam–theparisreview