بزرگترین شب صنعت فیلم در هالیوود با حضور بزرگترین ستارههای سینما در لسآنجلس در جریان نود و ششمین مراسم اسکار ۲۰۲۴ با بهترین لباس اسکار 2024 به پایان رسید.
حضور قدرتمندانه گروه اوسیج با لباس های فرهنگی در اسکار-لباس اسکار 2024
اگرچه فیلم «قاتلان ماه گل» ساختهی مارتین اسکورسیزی هیچ جایزهای دریافت نکرد (میتوان گفت نادیده گرفته شد؟)، اما حضور اعضای اوسیج با لباس های زیبای محلی شان (بهترین لباس اسکار )در مراسم اسکار، لحظات ارزشمندی را رقم زد.
لیلی گلدستون، بازیگر نقش اول فیلم، برای بهترین بازیگر زن نامزد شد و یکی از بهترین لباس های فرش قرمز شب رو به تن داشت. او پیراهنی سفارشی از برند گوچی پوشیده بود که با همکاری جو بیگ مانتین، هنرمند بومی آمریکایی مشهور به خاطر کارهای مهره دوزی شدهاش، طراحی شده بود. او در دست یک کیف اسکار داشت.
زیباترین کیف زنانه در مشهد
اگر به دنبال کیفی برای استفاده روزمره هستید، به کیفی نیاز دارید که جادار و بادوام باشد. اگر به دنبال کیفی برای مهمانی یا مجالس خاص هستید، به کیفی شیک و مجلسی نیاز دارید.
پیشنهاد ما:
کیف دوشی زنانه چرم مدل مروارید
مراسم اسکار ۲۰۲۴-فضای ساخته شده برای دیده شدن
اینکه اسکار فضایی را برای حضور اوسیج ها در نظر گرفته بود، کاملا منطقی است. با توجه به روایت این فیلم از خشونت ها و بی عدالتی هایی که علیه اوسیج ها صورت گرفته، حضور آن ها در این مراسم ضروری و در حقیقت، بسیار دیرهنگام بود.
در طول مراسم، اسکات جورج آهنگساز و دیگر اعضای ملت اوسیج – که یادآور فیلمی است که حول محور مردم اوسیج و چگونگی استثمار تاریخی آن ها برای پول نفت میچرخد – یک آهنگ ویژه با عنوان «واه ژاژِه (آهنگی برای مردمم)» اجرا کردند. این لباس های رنگارنگ با معانی ویژه شان بودند که به نظر من، برجسته ترین بخش مراسم اسکار برای من شدند.
لباس مجلسی زنانه شیک-لباس هایی فراتر از مد روز
رقصندگان و خوانندگان اوسیج روی فرش قرمز، بهترین استفاده را از این فرصت کردند. آنها لباس های سنتی باشکوه خود را به تن داشتند، لباس هایی مزین به مهره های دست دوز، مو کاسین، شال بند و پیراهن های روبانی، سربندهای خارپشتی و پتوهای سنتی اوسیج – لباس هایی که معمولا در مراسم پاوو یا رویدادهای خاص پوشیده میشوند، نه برای قدم زدن در دنیای پر زرق و برق هالیوود.
لباس های رنگی-بهترین لباس اسکار
رنگ های شاداب و کار دست هنرمندانه ی لباس های اوسیج، قطعا انرژی تازهای به فرش قرمز بخشید، اما مفهومی پشت آنها بود که این لباس ها را واقعا خاص میکرد. به لحاظ تاریخی، اسکار هرگز پذیرای بازیگران یا هنرمندان بومی نبوده است (بهعنوان مثال، مارلون براندو در سال ۱۹۷۳ در اعتراض به بدرفتاری هالیوود با سرخپوستان، جایزه اسکار خود را رد کرد).
دیدن اوسیج هایی که با وقار و سربلند در لباس های فرهنگی شان ایستاده بودند، به نوعی بازپس گیری جایگاه از دست رفته شان بود. با پوشیدن این لباس های اصیل، اوسیج ها از طریق مد، زمان از دست رفته را جبران کردند. در دنیایی مثل فرش قرمز جریان اصلی که طراحی های بومی به ندرت مورد توجه قرار میگیرد، این رویکرد تأثیر به سزایی داشت.
اجرای قدرتمندانه با لباس های محلی-بهترین لباس اسکار
اما تجلی واقعی این انتخاب قدرتمند در مد، اجرای «واه ژاژِه (آهنگی برای مردمم)» بود. رقصندگان و خوانندگان اوسیج با دایرهای از طبل های سنتی در مرکز صحنه اصلی اسکار، با نیروی متحد و لباس های شیک شان، آوازی پرشور و سرشار از روح را اجرا کردند. قطعا دیدن سلبریتی ها با لباس های گران قیمت و مد روز هم جالب بود، اما برای من، تعهد ملت اوسیج به حفظ میراث شان، بهترین لحظهی مد شب بود.